Zaza
Blijf op de hoogte en volg Renate
18 Februari 2013 | Australië, Mosman
Dit moet ik echt even kwijt hoor. Ik kan gewoon niet begrijpen dat Annie M.G. Smidt een kakkerlak uitzocht als beste maatje van Pluk en deze dan Zaza noemt. Een kakkerlak. Serieus! Dagelijks zie ik er hier wel een paar lopen, ik schrik er niet meer van maar toch! Oké van de week een keer wel maar dat kwam omdat ik niets kon zien en er een ‘Zaza’ langs m’n been schoot. Het idee gewoon zo’n bruin beest. Ja, misschien heb ik toch meer gemeen met mevrouw Helderder dan ik dacht .. al dood ik ze niet. Oké behalve als ie in de douche zit, zoals laatst. Schijnt dan dat ‘Zaza’ gelijk tientallen eitjes achterlaat. Fijn zeg, heb ik weer tien nieuwe ‘Zaza’s’ het leven in geblazen.
Een nieuwe week. Eén van de laatste weken. Ik kan gewoon niet wachten tot het reizen. Ik proef de vrijheid al. Yum. Daarnaast weet ik ook zeker dat ik de kids hier ontzettend ga missen. Ik kan het gewoon ook niet laten om even een paar ‘quotes’, wat ik dus de ganse dag hoor, te citeren van een paar momenten dat ik samen met Will was.
Allereerst kwam er een geluid uit z’n mondje dat niet echt gepast is, kijkt ie me aan met een big smile en zegt: ‘me burb nata, me burb!’ Ik vertel hem dat ik dat kan horen en kan een glimlach niet onderdrukken. Vervolgens zegt ie: ‘Say naughty Will, nata.’ Vooruit dan maar, nadat ik dat gezegd heb zegt hij met een nog bredere smile: ‘Me think it’s funny!’ Heerlijk kereltje.
Hij vind het geweldig om personages te maken en niet zichzelf te zijn. Als we buiten zijn, ik de was ophang en hij in z’n autootje zit, is het: ‘me Daddy, you mummy nata!’ Hij luistert dan dus ook echt niet naar de naam Will. Het ging regenen dus we moesten weer naar boven, zegt ie : ‘Me big muscles’. Later vroeg ik hem waar die ‘big muscles’ eigenlijk zaten, wijst ie in z’n mond. Ja ik heb hem uitgelegd dat die in je bovenarmen zitten, waarna hij flink in mijn bovenarmen ging knijpen en tot de conclusie kwam dat ik ook ‘big muscles’ had. Haha, dát wist het zelf ook niet. Allrighty.
Hij is daarnaast ook vaak ‘Fireman Sam’, Jack wordt dan bestempeld als ‘Elvis’ -andere brandweerman, die zingt altijd, vandaar de naam- en ik ben dan Penny -de brandweervrouw-.
De volgende dag waren we aan het bouwen. Lego. Hij was ‘mister Builder’, dat poppetje bij dit Legosetje is namelijk een bouwvakker. Ik kon dat natuurlijk niet zijn dus ik was ‘mister girl Builder’. YAY!
Het is zover trouwens, de beroemde POTTY training is van start gegaan afgelopen vrijdag! Nu als Will een plasje doet op het potje, zingen we ‘weewee’s on a potty, weewee’s on a potty’ en high-fiven enzo. Vandaag was het zelfs zover dat hij zegt : WEE! of POTTY! en dan vervolgens: ‘me is Jack, don’t follow me’, drie minuten achterom blijft kijken waar jij angstvallig van het onderbroekje naar de grond blijft kijken maar waarna hij dan toch wegrent naar het ‘potty’. Hij is echt goed bezig! Best fijn, die ‘nappy’s’ niet meer te verschonen!
Afgelopen insdag kwam Hayley me ophalen en gingen we naar de film. Alweer. Normaal zou ik fijn filmpje thuis kijken maar dat kan niet, ben ook nog nooit zo vaak naar de Bios geweest als in de afgelopen 5 maanden. Ontzettend grappige film, uiteindelijk! Daarna met wat eten bij het strand gezeten en gezellig bijgekletst. Kon ik gelijk m’n jurkje laten zien die ik heb gekocht voor de bruiloft, op foto natuurlijk. Ik ben verliefd. Op het jurkje.
Donderdag had ik lekker de middag vrij en heb ik van alles geregeld. M’n koffer gaat over zee voor maar $116 van deur tot deur -eerst dus ook nog stukje over land-, vind ik best goed geregeld. M’n e-ticket van Sydney-Cairns is weer verstuurd naar m’n mail, dat was wat lastiger te regelen via de telefoon. Ik kon het best vragen, mijn Engelse vocabulaire kan dat wel aan -denk ik- maar er zat een Aziaat aan de andere kant van de telefoon die het wat lastiger maakte. Zij kunnen namelijk wel Engels maar dat accent is behoorlijk lastig te verstaan. Ja inderdaad Eva at die appel eerst, maar eigenlijk was het de schuld van de slang en mijn naam is haas. Goed het is gelukt.
Vrijdagavond heb ik Valentijnsdag met Anni gevierd. We gaan samen uiteten en ik mag haar meenemen naar m’n kamer. Oeh dat klinkt spannend. Uh NO. We zouden filmpje kijken maar we belandden achter youtube.com met filmpjes : how to speak with a French/German/Aussie accent. Zeer grappig. Ik had misschien die met een Chinese accent ook moeten kijken! Aangezien ik een aantal keer bij Anni thuis was geweest, zei Fiona dat ik Anni ook wel een keer mee mocht nemen naar ‘ons huis’. Als ik het maar niet heel vaak deed. Gelukkig zijn er ook nog maar drie weken over .. Nouja. Anni en ik gebruiken nu dus Aussie slang of praten met een Britisch accent. Té grappig maar daar moet je bij zijn denk ik!
Zaterdag de Bridgeclimb en ja stiekem was ik wel een beetje zenuwachtig en vond ik het best een beetje eng. Ja ik stond op 50m hoogte in Kroatië al te shaken toen ik naar beneden keek en mijn vriendinnetje doodleuk naar beneden sprong. We kregen een pak aangereikt, nadat we ons hadden voorgesteld. Alle accenten kwamen langs. Britisch, French, American, Aussie & German. Écht! IK was alleen gegaan want het was zo’n gezeur om iemand mee te krijgen via de ‘Smartaupair club’ zoals Jack dit noemt, wat gewoon een facebookpagina is. Dat pak was overigens drie keer zo groot dan ikzelf en ik overdrijf niet. Gelukkig kregen we er heel modieus een riem omheen met allemaal haakjes waar vervolgens een regenpak aan werd geklikt, een pet, een walkietalkie -met koptelefoon, die natuurlijk op m’n oren zat- en de soort van kogel die je aan de reling van de Harbourbridge kunt klikken. Even oefenen en gaan met die banaan. Het eerste gedeelte liepen we over twee houten planken tussen ijzeren palen waar je aan vast kon houden en erg grappig vertelt de gids vervolgens dat dit gedeelte niet het meest stevige gedeelte is van de brug. Gelukkig had ik m’n verstand al op 0 gezet en keek ik alleen voor me uit. Daarna werden we gewaarschuwd voor de gele soort van rubbere stukken boven je hoofd waar ik natuurlijk tegenaan stoot. Gelukkig hadden ze dat ervoor geplaatst anders had ik nu een buil. Die stukjes waar je tussendoor moest, waren zo krap dat ik wel een beetje medelijden had met de vriendelijke Amerikaan die achter me liep die toch behoorlijk wat voller is dan ik. Om de hoogte in de gaan moesten we een stuk of 5 ladders kaarsrecht omhoog. Een jongen die iedereen in elke taal aansprak, dat wil zeggen Frans en Duits kon alleen maar ‘doeidoei’ tegen mij zeggen terwijl hij twee jaar in Zeeland heeft gewoond. Het moet toch niet gekker worden. Hij zei zelf ook dat het ‘slecht’ is van Nederlanders dat ze allemaal Engels praten, hij had geen Nederlands hoeven te leren. Daarna waren we eenmaal bovenop en dat was echt helemaal niet eng of spannend of whatever. Het voelt niet alsof je 134 meter boven het water hangt oftewel 4,5 seconde. Oké toen hij dat zei moest ik m’n verstand weer even uitzetten. Ook toen hij –op onze weg terug, toen het storten van de regen- vertelde dat 6 mannen tijdens het bouwen zijn overleden omdat ze naar beneden vielen. Een zevende man viel ook naar beneden maar wist zich op één of andere manier ergens aan vast te grijpen. Hij had echt veel botten gebroken en was er behoorlijk slecht aan toe. Nu komt het wonderlijke, twee weken in het ziekenhuis doorgebracht met allerlei operaties en vervolgens twee weken revalideren, stond hij na dus na vier weken weer op de brug. Er was een crisis waardoor er bijna geen banen beschikbaar waren. Goed wij vervolgden onze weg via de kaarsrechte ladders naar beneden, ondertussen echt druipend van de regen en soppend in onze schoenen. Letterlijk voor mij. Na de weg over de twee houten planken weer overleefd te hebben, konden we ons ontdoen van ons regenpak etc. en was dit toch wel echt ‘the climb of my life’. It was a ripper -great- climb! Dat is één algemeen ding wat ik hier heb geleerd: ‘doen waar je bang voor bent.’ Ik denk dat het dan vaak erg meevalt. Al zal ik nooit gaan bungeejumpen, dat dan weer niet. Fair enough.
In de ‘arvo’ -afternoon- met Anni in de stad gehangen en ’s avonds bij haar filmpje gekeken. Zondagochtend naar Hillsong waar ik Ryan weer zag die ik vorige week had leren kennen -en nog anderen natuurlijk-, jongen uit Nieuw Zeeland. Hij is zo zichzelf. Iedere jongen past zijn taalgebruik aan maar bij hem ben ik gewoon ‘bro’ of ‘mate’, word ik begroet met een ‘boks’ en ik denk dat ie Nieuws Zeelandse slang gebruikt wat ik niet altijd direct begrijp. ‘What’s new?’ is bijvoorbeeld ‘Heb je nog wat leuks gedaan/beleefd van de week?’ Ik denk ook echt dat het voor mannen lastiger is om in te burgeren omdat mannen allemaal slang gebruiken, bij meisjes passen ze dit toch beetje aan.
Op m’n weg naar Hillsong, in ‘het JESUS busje’, zag ik serieus een man die zijn varken uitliet in het Redfern park. Ja dit varkentje, of je mag gerust varken zeggen, zat aan de lijn en was roze met zwarte spikkeltjes. Is weer is wat anders dan een Flappie voor kerst. Eigenlijk weet ik niet zo goed of hij z’n varken voor kerst gebruikt. Vroeg me eigenlijk wel af of hij dan in een unit/flat woont of in ieder geval waar hij in Sydney woont dat ie een varken kan houden ..
Na Hillsong ben ik met Nynke naar Chatswood geweest. ’s Avonds naar de St. Clements en met all the peeps bij Mosman Hotel gegeten. Het was erg gezellig, ondanks m’n kleine momentje huisziek voor de kerk. Misschien was het ook niet huisziek zijn maar enorme reiskriebels. Oh ik kan niet omschrijven hoeveel zin ik daarin heb!
Vandaag heb ik spontaan geluncht met Hayley. Zij werkt in de stad waar ik naartoe ging, vlakbij Central Station waarvoor ik George Street zo goed als moet uitlopen. Die straat is echt geweldig. Wat je dan allemaal tegenkomt. Serieus. Ten eerste werd ik door wel drie mensen van Cancer Council, Unicef en nog een promotieteam tegengehouden, waarop ik alle eerlijkheid kon zeggen dat ik haast had. Op m’n terugweg begon een Unicefmannetje op een verkeerde manier waardoor ik loog en zei dat ik haast had. Ja ik heb het nu eenmaal niet zo op mannen die beginnen met ‘Schat’, ‘Wat is je naam’ en een overdreven glimlach terwijl ik ze niet ken en ze een goed doel moet promoten. Geef mij dan maar Bosse. Verder denk ik dat twee daklozen vandaag hun uitslaapochtend hadden, een man met een lange onverzorgde baard denkt dat ie net zo goed kan dansen als Michael Jackson en een andere man dat ie zo goed kan zingen als .. nou dat ie goed kan zingen. Leuke straat, daar kan ik me wel vermaken. Ik had geluk want bij de zaak waar Hayley en ik onze lunch haalde, werd ik geholpen door een Aziatisch meisje waar ik alleen ‘i like your smile’ van kon verstaan. Nee ik lachte d’r niet uit, ik was gewoon vrolijk. Nou oké vooruit misschien een beetje maar het is ook echt lastig om het accent te verstaan en als haar collega ook nog eens de chickensnitzel vergeet op het broodje terwijl je een chickensnitzel sanger -sandwich- bestelt, ja dan vind ik dat gewoon grappig. We aten onze broodje op in het park waar een dakloze vervolgens naast ons in de prullenbak komt graaien. Oh dear me, ik houd van de stad, al vraag ik me wel af hoe al die mensen op straat komen te leven ..
Genoeg weer! Nog een paar weken … én dan de EASTCOAST, maar eerst nog bijna jarig, afscheidsfeestjes en hopen op nog een beetje mooie zonnige weken aan Balmoral beach! -Het weer is ja, behoorlijk Nederlands zeg maar, erg jammer. Veel regen, al knapt het vaak in de middag op maar ’s avonds begint het helaas vaak weer.- Niets aan te doen, kan ik vast weer beetje wennen.
Have a good one y’all!
Lots of love,
Renate.
Een nieuwe week. Eén van de laatste weken. Ik kan gewoon niet wachten tot het reizen. Ik proef de vrijheid al. Yum. Daarnaast weet ik ook zeker dat ik de kids hier ontzettend ga missen. Ik kan het gewoon ook niet laten om even een paar ‘quotes’, wat ik dus de ganse dag hoor, te citeren van een paar momenten dat ik samen met Will was.
Allereerst kwam er een geluid uit z’n mondje dat niet echt gepast is, kijkt ie me aan met een big smile en zegt: ‘me burb nata, me burb!’ Ik vertel hem dat ik dat kan horen en kan een glimlach niet onderdrukken. Vervolgens zegt ie: ‘Say naughty Will, nata.’ Vooruit dan maar, nadat ik dat gezegd heb zegt hij met een nog bredere smile: ‘Me think it’s funny!’ Heerlijk kereltje.
Hij vind het geweldig om personages te maken en niet zichzelf te zijn. Als we buiten zijn, ik de was ophang en hij in z’n autootje zit, is het: ‘me Daddy, you mummy nata!’ Hij luistert dan dus ook echt niet naar de naam Will. Het ging regenen dus we moesten weer naar boven, zegt ie : ‘Me big muscles’. Later vroeg ik hem waar die ‘big muscles’ eigenlijk zaten, wijst ie in z’n mond. Ja ik heb hem uitgelegd dat die in je bovenarmen zitten, waarna hij flink in mijn bovenarmen ging knijpen en tot de conclusie kwam dat ik ook ‘big muscles’ had. Haha, dát wist het zelf ook niet. Allrighty.
Hij is daarnaast ook vaak ‘Fireman Sam’, Jack wordt dan bestempeld als ‘Elvis’ -andere brandweerman, die zingt altijd, vandaar de naam- en ik ben dan Penny -de brandweervrouw-.
De volgende dag waren we aan het bouwen. Lego. Hij was ‘mister Builder’, dat poppetje bij dit Legosetje is namelijk een bouwvakker. Ik kon dat natuurlijk niet zijn dus ik was ‘mister girl Builder’. YAY!
Het is zover trouwens, de beroemde POTTY training is van start gegaan afgelopen vrijdag! Nu als Will een plasje doet op het potje, zingen we ‘weewee’s on a potty, weewee’s on a potty’ en high-fiven enzo. Vandaag was het zelfs zover dat hij zegt : WEE! of POTTY! en dan vervolgens: ‘me is Jack, don’t follow me’, drie minuten achterom blijft kijken waar jij angstvallig van het onderbroekje naar de grond blijft kijken maar waarna hij dan toch wegrent naar het ‘potty’. Hij is echt goed bezig! Best fijn, die ‘nappy’s’ niet meer te verschonen!
Afgelopen insdag kwam Hayley me ophalen en gingen we naar de film. Alweer. Normaal zou ik fijn filmpje thuis kijken maar dat kan niet, ben ook nog nooit zo vaak naar de Bios geweest als in de afgelopen 5 maanden. Ontzettend grappige film, uiteindelijk! Daarna met wat eten bij het strand gezeten en gezellig bijgekletst. Kon ik gelijk m’n jurkje laten zien die ik heb gekocht voor de bruiloft, op foto natuurlijk. Ik ben verliefd. Op het jurkje.
Donderdag had ik lekker de middag vrij en heb ik van alles geregeld. M’n koffer gaat over zee voor maar $116 van deur tot deur -eerst dus ook nog stukje over land-, vind ik best goed geregeld. M’n e-ticket van Sydney-Cairns is weer verstuurd naar m’n mail, dat was wat lastiger te regelen via de telefoon. Ik kon het best vragen, mijn Engelse vocabulaire kan dat wel aan -denk ik- maar er zat een Aziaat aan de andere kant van de telefoon die het wat lastiger maakte. Zij kunnen namelijk wel Engels maar dat accent is behoorlijk lastig te verstaan. Ja inderdaad Eva at die appel eerst, maar eigenlijk was het de schuld van de slang en mijn naam is haas. Goed het is gelukt.
Vrijdagavond heb ik Valentijnsdag met Anni gevierd. We gaan samen uiteten en ik mag haar meenemen naar m’n kamer. Oeh dat klinkt spannend. Uh NO. We zouden filmpje kijken maar we belandden achter youtube.com met filmpjes : how to speak with a French/German/Aussie accent. Zeer grappig. Ik had misschien die met een Chinese accent ook moeten kijken! Aangezien ik een aantal keer bij Anni thuis was geweest, zei Fiona dat ik Anni ook wel een keer mee mocht nemen naar ‘ons huis’. Als ik het maar niet heel vaak deed. Gelukkig zijn er ook nog maar drie weken over .. Nouja. Anni en ik gebruiken nu dus Aussie slang of praten met een Britisch accent. Té grappig maar daar moet je bij zijn denk ik!
Zaterdag de Bridgeclimb en ja stiekem was ik wel een beetje zenuwachtig en vond ik het best een beetje eng. Ja ik stond op 50m hoogte in Kroatië al te shaken toen ik naar beneden keek en mijn vriendinnetje doodleuk naar beneden sprong. We kregen een pak aangereikt, nadat we ons hadden voorgesteld. Alle accenten kwamen langs. Britisch, French, American, Aussie & German. Écht! IK was alleen gegaan want het was zo’n gezeur om iemand mee te krijgen via de ‘Smartaupair club’ zoals Jack dit noemt, wat gewoon een facebookpagina is. Dat pak was overigens drie keer zo groot dan ikzelf en ik overdrijf niet. Gelukkig kregen we er heel modieus een riem omheen met allemaal haakjes waar vervolgens een regenpak aan werd geklikt, een pet, een walkietalkie -met koptelefoon, die natuurlijk op m’n oren zat- en de soort van kogel die je aan de reling van de Harbourbridge kunt klikken. Even oefenen en gaan met die banaan. Het eerste gedeelte liepen we over twee houten planken tussen ijzeren palen waar je aan vast kon houden en erg grappig vertelt de gids vervolgens dat dit gedeelte niet het meest stevige gedeelte is van de brug. Gelukkig had ik m’n verstand al op 0 gezet en keek ik alleen voor me uit. Daarna werden we gewaarschuwd voor de gele soort van rubbere stukken boven je hoofd waar ik natuurlijk tegenaan stoot. Gelukkig hadden ze dat ervoor geplaatst anders had ik nu een buil. Die stukjes waar je tussendoor moest, waren zo krap dat ik wel een beetje medelijden had met de vriendelijke Amerikaan die achter me liep die toch behoorlijk wat voller is dan ik. Om de hoogte in de gaan moesten we een stuk of 5 ladders kaarsrecht omhoog. Een jongen die iedereen in elke taal aansprak, dat wil zeggen Frans en Duits kon alleen maar ‘doeidoei’ tegen mij zeggen terwijl hij twee jaar in Zeeland heeft gewoond. Het moet toch niet gekker worden. Hij zei zelf ook dat het ‘slecht’ is van Nederlanders dat ze allemaal Engels praten, hij had geen Nederlands hoeven te leren. Daarna waren we eenmaal bovenop en dat was echt helemaal niet eng of spannend of whatever. Het voelt niet alsof je 134 meter boven het water hangt oftewel 4,5 seconde. Oké toen hij dat zei moest ik m’n verstand weer even uitzetten. Ook toen hij –op onze weg terug, toen het storten van de regen- vertelde dat 6 mannen tijdens het bouwen zijn overleden omdat ze naar beneden vielen. Een zevende man viel ook naar beneden maar wist zich op één of andere manier ergens aan vast te grijpen. Hij had echt veel botten gebroken en was er behoorlijk slecht aan toe. Nu komt het wonderlijke, twee weken in het ziekenhuis doorgebracht met allerlei operaties en vervolgens twee weken revalideren, stond hij na dus na vier weken weer op de brug. Er was een crisis waardoor er bijna geen banen beschikbaar waren. Goed wij vervolgden onze weg via de kaarsrechte ladders naar beneden, ondertussen echt druipend van de regen en soppend in onze schoenen. Letterlijk voor mij. Na de weg over de twee houten planken weer overleefd te hebben, konden we ons ontdoen van ons regenpak etc. en was dit toch wel echt ‘the climb of my life’. It was a ripper -great- climb! Dat is één algemeen ding wat ik hier heb geleerd: ‘doen waar je bang voor bent.’ Ik denk dat het dan vaak erg meevalt. Al zal ik nooit gaan bungeejumpen, dat dan weer niet. Fair enough.
In de ‘arvo’ -afternoon- met Anni in de stad gehangen en ’s avonds bij haar filmpje gekeken. Zondagochtend naar Hillsong waar ik Ryan weer zag die ik vorige week had leren kennen -en nog anderen natuurlijk-, jongen uit Nieuw Zeeland. Hij is zo zichzelf. Iedere jongen past zijn taalgebruik aan maar bij hem ben ik gewoon ‘bro’ of ‘mate’, word ik begroet met een ‘boks’ en ik denk dat ie Nieuws Zeelandse slang gebruikt wat ik niet altijd direct begrijp. ‘What’s new?’ is bijvoorbeeld ‘Heb je nog wat leuks gedaan/beleefd van de week?’ Ik denk ook echt dat het voor mannen lastiger is om in te burgeren omdat mannen allemaal slang gebruiken, bij meisjes passen ze dit toch beetje aan.
Op m’n weg naar Hillsong, in ‘het JESUS busje’, zag ik serieus een man die zijn varken uitliet in het Redfern park. Ja dit varkentje, of je mag gerust varken zeggen, zat aan de lijn en was roze met zwarte spikkeltjes. Is weer is wat anders dan een Flappie voor kerst. Eigenlijk weet ik niet zo goed of hij z’n varken voor kerst gebruikt. Vroeg me eigenlijk wel af of hij dan in een unit/flat woont of in ieder geval waar hij in Sydney woont dat ie een varken kan houden ..
Na Hillsong ben ik met Nynke naar Chatswood geweest. ’s Avonds naar de St. Clements en met all the peeps bij Mosman Hotel gegeten. Het was erg gezellig, ondanks m’n kleine momentje huisziek voor de kerk. Misschien was het ook niet huisziek zijn maar enorme reiskriebels. Oh ik kan niet omschrijven hoeveel zin ik daarin heb!
Vandaag heb ik spontaan geluncht met Hayley. Zij werkt in de stad waar ik naartoe ging, vlakbij Central Station waarvoor ik George Street zo goed als moet uitlopen. Die straat is echt geweldig. Wat je dan allemaal tegenkomt. Serieus. Ten eerste werd ik door wel drie mensen van Cancer Council, Unicef en nog een promotieteam tegengehouden, waarop ik alle eerlijkheid kon zeggen dat ik haast had. Op m’n terugweg begon een Unicefmannetje op een verkeerde manier waardoor ik loog en zei dat ik haast had. Ja ik heb het nu eenmaal niet zo op mannen die beginnen met ‘Schat’, ‘Wat is je naam’ en een overdreven glimlach terwijl ik ze niet ken en ze een goed doel moet promoten. Geef mij dan maar Bosse. Verder denk ik dat twee daklozen vandaag hun uitslaapochtend hadden, een man met een lange onverzorgde baard denkt dat ie net zo goed kan dansen als Michael Jackson en een andere man dat ie zo goed kan zingen als .. nou dat ie goed kan zingen. Leuke straat, daar kan ik me wel vermaken. Ik had geluk want bij de zaak waar Hayley en ik onze lunch haalde, werd ik geholpen door een Aziatisch meisje waar ik alleen ‘i like your smile’ van kon verstaan. Nee ik lachte d’r niet uit, ik was gewoon vrolijk. Nou oké vooruit misschien een beetje maar het is ook echt lastig om het accent te verstaan en als haar collega ook nog eens de chickensnitzel vergeet op het broodje terwijl je een chickensnitzel sanger -sandwich- bestelt, ja dan vind ik dat gewoon grappig. We aten onze broodje op in het park waar een dakloze vervolgens naast ons in de prullenbak komt graaien. Oh dear me, ik houd van de stad, al vraag ik me wel af hoe al die mensen op straat komen te leven ..
Genoeg weer! Nog een paar weken … én dan de EASTCOAST, maar eerst nog bijna jarig, afscheidsfeestjes en hopen op nog een beetje mooie zonnige weken aan Balmoral beach! -Het weer is ja, behoorlijk Nederlands zeg maar, erg jammer. Veel regen, al knapt het vaak in de middag op maar ’s avonds begint het helaas vaak weer.- Niets aan te doen, kan ik vast weer beetje wennen.
Have a good one y’all!
Lots of love,
Renate.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
