See ya Sydney, hopefully soonish!

Laatste week, niet eens meer, nog twee nachtjes slapen. Ja ik ben op het moment net een klein kind, ik zou liever vandaag vertrekken dan morgen. Het weekend was dit anders hoor, toen wilde ik liever blijven. In de weekenden voel ik me tenminste echt op me gemak, vrij en kan ik lekker mezelf zijn. Dat ga ik missen, heel erg. Stiekem ging er afgelopen weekend door m'n gedachten of ik op een andere manier misschien tóch langer kon blijven. Een beetje verdrietig was ik wel toen ik voor de laatste keer de Hillsongchurch instapte en afscheid nam. Misschien wel voor de laatste keer langs de Darling Harbour liep. Het volgende moment app ik met vriendinnen en dan denk ik: 'hophop zo snel mogelijk naar huis jij!' Toen nam ik weer evt. farmwork in overweging of zelfs -onvoorstelbaar- een nieuw aupairbaantje maar dan zie ik foto's van m’n familie op Facebook en dan denk: 'ben je gek ofzo, net of farmwork zo leuk is, misschien voor een week!' Dus mijn beslissing staat vast, ik kom gewoon naar huis. Heb wel een nieuwe beslissing gemaakt, ik ga zo snel als mogelijk weer terug naar hier. Gewoon voor een maandje of misschien 2! Blabla.
Mijn verjaardag was ontzettend geslaagd! Eigenlijk had ik het niet zó verwacht. Ten eerste dacht ik dat het zou regenen, net als met Kerst maar ik werd wakker en kon lekker m'n korte broekje aan. De kinderen en Fiona zongen voor me en hadden cadeautjes voor me. Dit was overigens niet de eerste keer dat er voor me werd gezongen die dag, mijn dag begon namelijk met een lading appjes (sms'jes via internet oma!), rond half 7 in de ochtend, mijn tijd. (half 9 in de avond daarvoor jullie tijd.) Mijn mams, paps & Wiard zongen lekker in het Nederlands voor me. Als eerste. Hiep hiep Hoeeraa! Hier kreeg ik een 'Hip Hip Hooray'. Ook leuk. Fiona, Mike en de kids gaven me een kangoeroetje voor aan m'n Pandora-armband, een notitieblok en een pen van Kikki K. Keilief en enorm leuke herinnering. Nadat ik rond uur of half 10 klaar was met werken -ja in de ochtend- ging ik naar Mosman Jn voor een koffie met Valeska en Anni. Een ijskoffie want het was warm. Ik voelde me overigens wel echt jarig. Van hen kreeg ik ook cadeautjes. Anni gaf me een pyjamabroekje van PeterAlexander. Ik hoor jullie denken 'wat is dat nu voor cadeau?!' maar het is heus één van de leukste winkels hier. Alle meiden zouden het met me eens zijn. Het ruikt er ook zo lekker zoet in de winkel. Ze hebben ook mannenpyjama's. Just saying. Valeska gaf me nog een notitieblok, ook van Kikki K. Dat is naast Typo m'n favoriete shop hier en ik houd van schrijven, twee blokken is dus zeker niet teveel. Nu het mooiste, naar het strand! YAY, gewoon op m'n verjaardag naar het strand. Het was heeeeeerlijk! 's Middags wel gewoon weer werken om half 3 maar ze hadden een heuse Chocoladetaart voor me. Yummie. Met Anni zou ik daarna op het strand FISH&CHIPS eten, na m'n werk. Daarna hebben we nog gekletst in m'n kamer, het was koud geworden ja. Hinderde niet, mijn dag was geslaagd en bij jullie nog lange na niet voorbij. Wat een feest! Nu dus tweeëntwintig en het klinkt zo volwassen. Hoe vaker ik het zeg, hoe minder volwassen ik overkom maar maakt mij niet uit. Ook nog bedankt voor de felicitaties via de reacties op m'n vorige blog, leuk!
Donderdag was gewoon zo'n dag als altijd maar dit keer met veel regen. Vrijdag werd ik ook wakker met regen die op het dak tikte. Behoorlijk hard. Ik had te doen met Hayley en Tavis, wiens bruiloft die dag was. Heel eerlijk was ik ook ontzettend zenuwachtig. Ik ben nog nooit alleen naar een bruiloft gegaan, moest m'n eigen haar doen en m'n make-up, dat is hier namelijk zo $200,- en dat geld kan ik beter gebruiken voor het reizen. Nadat ik klaar was met werken ben ik eerst snel met Anni m'n zenuwen d'r uit wezen drinken. Gewoon met een kopje koffie hoor, dat andere komt later. Cola enzo. Weer wil ik eerlijk zijn maar het was echt goed gelukt, m'n haar en make-up. Ik was blij maar nog steeds stikzenuwachtig. Fiona zou me afdroppen wat best fijn was met hakken en regen. Ondertussen was het 1530u en ik zat in de kerk. Degene die bij de bruid horen zitten links en degene die bij de bruidegom horen zitten rechts. Ik zat dus links. Een aantal mensen zaten wel te kijken: 'huh wie is dat?!' maar ik dacht als ze het echt willen weten, dan vragen ze het maar. Tavis was al in de kerk, druk aan het rondlopen. Naast Tavis, zag ik nog geen bekenden, de familie kwam net iets voor de bruid binnenlopen. We moesten opstaan en met het lied 'daar komt de bruid' (und so weiter) kwam Hayley gearmd met haar vader binnenlopen. WAUW. Na de dienst besloot ik de twee meiden die voor me zaten maar aan te spreken, te kijken hoe zij naar het diner gingen. Het diner was namelijk om 1800u en het was pas 1700u. Iedereen ging dus eerst naar de Pub. Een stoet met paraplu’s samen met mensen in nette kleding liep naar de Pub, ook de familie. Alleen de bruidsmeiden, ‘bruidegommannen’ -groomsmen- en het bruidspaar gaat alvast naar de lokatie. Ondertussen had ik ook de familie weer gezien, erg leuk! Kreeg wel meer knipogen en knikjes van mensen die ik in Dubbo en Narromine had gezien, erg fijn. We dronken een wijntje in de Pub en werden opgehaald door een busje die ons naar ‘Atholl Hall’ bracht, bij Tarongo Zoo met uitzicht op de Harbour Bridge en Opera House. Het regende nog steeds flink. De zenuwen waren inmiddels wel volledig weg. Helaas hadden ze me niet aan de tafel geplaatst bij de vriendinnen van Hayley maar zat ik aan een tafel met koppeltjes. Ah fijn! Macht nichts. Ik zat naast de man van de beste vriendin van Hayley dus dat was leuk, erg aardige man/jongen. De rest van de tafel was ook wel oké. Haha. De speeches werden gehouden, de broers leidden dit allemaal, zij worden daarom de 'best men' genoemd. Normaal is dit er één en is het ‘best man’ wat jullie allemaal begrijpen. Zij praten alles aan elkaar. Geloof het of niet, maar ik werd genoemd, oké niet letterlijk maar toch! Ash vond het wel grappig denk ik, hij zei namelijk: Thanks everybody for coming, some people came from really far but we're glad you're all made it! Even someone from Holland!' en toen kreeg ik van de hele zaal een applaus. Ja heus! Dus dat. Ik verlegen lachen maar ik waardeerde het wel. Hun vader kwam later naar me toe, 'where did you come from?!' en herinnerde me nog even dat ik uit 'the Netherlands' kwam en dat Ash het verkeerd had. Haha, vind ie helemaal interessant. Broers en de vaders van beiden, beste vriendin van Hayley en Hayley zelf deden een speech. Tavis sloot af met de zijne. Dat hoort. Hayley moest huilen. Het was echt gigamooi. Altijd als ik op een bruiloft ben, wil ik ook trouwen. Dat is denk ik iets voor meisjes. Hayley zag er ook echt mooi uit. Echt. De openingsdans volgde daar weer op en iedereen werd op de dansvloer gevraagd. Niet iedereen ging natuurlijk maar het was echt gezellig. Jaren '70/'80 en '90 muziek, me like. Het was echt heel gezellig en ik genoot van elke minuut. Bedacht me ook een aantal keer dat het toch maar onwerkelijk was dat ik hier zat, op een bruiloft in Aussie. Uiteindelijk rond half 12, zouden de bruid&bruidegom weggaan en moest Hayley haar boeket weggooien. Wij, als meisjes, stonden in een groepje en HOEPS, daar ging het boeket recht in mijn handen en ga ik volgende maand trouwen. Onee! Shit. I wasn’t even close en dat vond ik niet erg. Vervolgens werd ook het sierdingetje dat om Hayleys been zat gegooid naar de mannen, ja ik weet de naam daar niet van. Ik leef dan ook onder een rots volgens een jongen op de bruiloft, aangezien ik een festival in België niet kende en een heleboel DJ’s uit Nederland niet. Ja daar zit ik nu natuurlijk vreselijk mee, dat begrijp je. En ach, ik ben toch onder die rots vandaan gekropen en zit nu al 6 maanden in Aussie dus dat. Ik kruip er anders straks gewoon weer onder, had het er ook best naar m’n zin. We maakten met iedereen bogen van onze handen en daaronder liep het bruidspaar door en verlieten de zaal. Toen besefte ik dat ik Hayley vanaf nu voorlopig niet meer zou zien en dat ik niet eens netjes afscheid had genomen. Dat wilde ik wel doen bij haar familie dus ik had bij ieder gezinslid even kort gedag gezegd waarop Casey vroeg of ik anders mee ging naar Manly voor nog een drankje. Taxi in en gaan met die banaan. Hadden we eindelijk een Pub gevonden met Ben, Ash, Feran -één van de groomsmen, die ik al had gezien in Dubbo-, Casey en de jongen die vond dat ik onder een rots leefde. Hij was overigens wel heel stoer met drugs en seksshows die hij had gezien in Amsterdam. Ik vind het stereotype van klompen en tulpen toch leuker. Lekker suf ook, maar ja die rots hè .. In Manly vonden we uiteindelijk een pub waar we naar binnen konden, eigenlijk stonden Ash, Ben en ik ook al binnen. Feran verstapte zich waardoor de uitsmijter besloot dat ie dan dronken moest zijn dus niet naar binnen mocht. Helaas had ik net afgesproken met hem terug te gaan aangezien hij ook richting Balmoral moest, alleen met de taxi is beetje te duur . Daarbij verbleef de rest in Manly, ik kon nog ergens neercrashen maar er was geen bed. Ik besloot dat dit niet de moeite waard was. Nogmaals nam ik afscheid van drie erg leuke familieleden van Hayley. Ash zei nog dat ik niet teveel Aussie accent mee moest nemen, wat naar hun zeggen toch in sommige woorden toch behoorlijk wat doorklinkt. YAY: mission completed i would say. Wat was dit een heerlijke avond, ik heb écht genoten van ieder moment! Gewoon een Aussie bruiloft ..

Zaterdag heb ik een beetje uitgeslapen en ging ik Anni meeten. We zouden naar de stad gaan, altijd leuk! Gezellige dag gehad met nog een Duits vriendinnetje van haar, Carolin. Zondag dus de laatste keer Hillsong. Ik vond dit weekend heerlijk maar tegelijkertijd zo niet heerlijk. Alles voor de laatste keer en wanneer kom ik terug? Gezellig met Ryan nagepraat, dan leer je nog eens iemand kennen. Leuk zo op je laatste zondag. Ik leerde nog wat ‘Nieuw Zeelands’, al was dat echt te moeilijk dus dat ben ik weer vergeten. Ik wíst dus hoe ik me voor moest stellen en hoe ik hallo kon zeggen. Hij vertelde ook dat het daar wat meer gewoon is dat iedereen ‘bro’ zegt tegen elkaar, meisje of niet. Het is overigens de Maori-taal en ik zocht net even hallo op, dat is dus gewoon Kia-ora (zeg: kijè-orè) en daar voeg je dan gewoon ‘bro’ aan toe, supernormaal daar. Daar moet ik dus ook nog heen. Nieuw Zeeland. Ik heb wel een druk leven. Ik denk dat mijn vader nu denkt: ‘Eerst maar is sparen.' Ik denk alleen niet dat ie bedoelt voor een reis naar Nieuw Zeeland. Hij zei namelijk ook zoiets voor ik wegging naar Aussie. Dat het verstandiger was als ik ging sparen, maar ja verstandig ben ik nou eenmaal niet. Alhoewel ik krijg gewoon een verstandskies. Heus! En hij groeit aan de zijkant dus ik hoop dat ie niet pijnlijker gaat worden. Ik denk overigens ook dat ik daarom liever niet terug ga want ik durf niet naar de kaakchirurg en ik denk dat niemand met me mee wil .. ik weet ook niet waarom! Ze noemen dat hier dus ‘wisdomtooth’ dus nu ben ik én tweeëntwintig én wijs. Há en dit is zo kinderachtig. Haha.

Zondag lunchte ik met Charlotte, die ik al een aantal maanden niet had gezien, dus dat was gezellig. ’s Middags rond een uur of 5 ging ik met de familie uiteten bij de Tepanyaki. Dat is echt leuk trouwens. Staat gewoon zo’n Japanner -kan normaal gesproken ook ergens anders vandaan komen maar deze was Japans- achter een grilplaat en hoppa met een beetje animatie heb je eten op je bord. Voor de kinderen helemaal leuk natuurlijk! Beetje je eten vangen, in bakjes en met je mond. Dat laatste ging me ook niet zo goed af. Ik zet mezelf wel goed neer in dit verslag heb ik al door. Nouja, beetje zelfspot is niet erg denk ik dan. Ik kan het hebben. Denk ik. De familie nam me mee voor afscheid en voor m’n verjaardag. Erg lief. Daarna ging ik naar de kerk. Haha ja we hadden serieus eten om 1700u, zodat de kids om 1900u op bed konden liggen en ik in de kerk kon zitten. WIN-WIN.

In de St. Clements werd ik aan het eind naar voren geroepen, dat had ik niet verwacht. Sta je dan. Ze bedankten me voor mijn aanvulling, ook met de Prodigal Son cursus en er zijn. Er werd voor me gebeden, voor een mooie reis langs de Eastcoast en een behouden thuiskomst daarna. Erg mooi! Ik ben echt zo dankbaar voor alle mensen die ik hier in de kerk heb leren kennen, maar ook in het algemeen. In zo’n korte tijd toch een behoorlijke vriendenkring om je heen. Mensen die er voor je zijn en voor je klaar staan. Na de kerk aten we wat of ik dronk een wijntje en de rest at, bij Mosman Hotel. ‘Duckie’ zoals het wordt genoemd door ons. Afscheid nemen. Again. Ik houd er nog niet zo van. Heel eerlijk besef ik het ook nog niet helemaal, dat ik niet meer terug kom. Uh, voorlopig niet.

Maandag, de eerste dag van m’n laatste werkweek en het weer was beter. Gelukkig liet de zon zich weer zien! Ik mocht vandaag m’n kamer opruimen of eigenlijk was het nog niet perse nodig maar mijn koffer werd opgehaald dus ik dacht dat is net zo makkelijk. Klaar is klaar. Lekker druk geweest en wat een heerlijk gevoel. En apart. Oh ik stop met dat aparte, rare gevoel, al heb ik het echt. Zo’n gevoel in je onderbuik weet je wel. Willen gaan maar ook willen blijven. Mixed feelings. Dinsdag had ik een dagje met mezelf in mijn pauze. Lekker kopje koffie gedronken, nog even genoten van het prachtige uitzicht dat we hier hebben op Balmoral en wat van me afgeschreven. Há en ik had meer gezegd dan alleen ‘hi’ maar een vrouw die ik tegenkwam was verbaasd dat ik ‘the Netherlands’ zei omdat ze dacht dat ik uit ander deel van Aussie kwam. Is dit opscheppen? Het zij zo. Ze vroeg of ik meeging met een Nederlandse vriend van haar, die dan al wel in de 60 moest zijn naar mijn idee, op een boottocht deze donderdag. Vandaag dus. Dat was keilief maar sowieso niet gelukt, gezien ik gewoon moet werken. Dinsdagmiddag haalde we Jack op van school en hij was erg huilerig. Hij moest naar Action Sports maar hij had geen zin en was moe. Dat is hier echt een probleem hoor, althans dat vind ik. Ze hebben veelste veel. Dat wil zeggen, hier in Sydney of hier in Mosman denk ik. Scholen vragen veel, elke huiswerk als je 5 bent, goed dat heb ik de vorige keer al verteld maar dan moeten ze nog naar sport, naar nippers op zondag -beachsport-, zaterdag naar zwemmen en dan al die ‘playdates’. Die kids hebben nooit rust. Ik denk overigens dat Fiona en Mike nog wel meevallen maar sommige gezinnen. Serieus. Dat is echt vanuit overgevlogen vanuit Amerika. Ik denk dat ze graag willen zijn als Amerika. Ik snap alleen niet waarom. Jack ging uiteindelijk naar huis en ik bleef met Will in de speeltuin, daar kwam ik prompt Anni tegen, hoe leuk! Later ook nog Annika. Alle Annika’s weer gehad uit Deutschland, Anni is eigenlijk ook Annika namelijk. Speeltuin is altijd grappig. Genieten. Beetje rondjes rennen, verstopspelletjes spelen, met de piratenboot naar ‘secret island’ en dan heb ik het nog niet over de gesprekken tussen kinderen. Hilarisch. Moet je bij zijn denk ik.

Wat heb ik veel meegemaakt hè? Woensdag ging ik mee naar Sportklas van Will in de ochtend. Leuk om te zien. Hij was alleen enorm afgeleid maar dat kwam omdat ik er was volgens Fiona. Volgens mij was ie gewoon geïnteresseerd in al die moeders die met de andere kinderen gaan picknicken met allerlei lekkers langs het sportveld, maar dat zei ik maar niet. Ik knikte. Na die tijd dronk ik een koffie met Anni en dat was gezellig as usual! We kijken allebei enorm uit naar de trip. Heel blij dat ik haar heb leren kennen! Woensdagavond heb ik spontaan opgepast bij vrienden van Fiona en Mike, lekker wat extra centjes. Vandaag heb ik Nynke voor het laatst gezien, die kwam bij me langs op het strand. Ja dat was ook gelijk mijn laatste dagje strand en het is verdrietig. Ik ben ook op sommige plekken erg verbrand, mijn benen zijn bruiner dan normaal en dat komt gewoon omdat ik een beetje eigenwijs was. Morgen is het allemaal bruin. Heus. Het was gezellig in ieder geval. Vanmiddag was ik met alle drie de kinderen alleen. Dat is best drukjes maar het was wel gezellig en het is veeeuuul beter om alleen met ze thuis te zijn dan ook nog een moeder erbij die je de hele tijd op je vingers kijkt en controleert. Dat bedoelt ze waarschijnlijk niet verkeerd hoor maar 6 maanden is laaaaaaang genoeg. Margie en Kate kwamen ook nog afscheid nemen. Toen ik afscheid nam van Kate moest ik wel een beetje huilen. Zo’n lieve vrouw, kwam gewoon omdat ze begon met ‘you’ve got the most beautiful eyes i’ve ever seen’. Nee echt. Afscheid nemen is vreselijk maar het is goed zo. Ik ben klaar om te vertrekken! Nog één dagje werken, nog naar de stad morgen voor de laatste keer, ’s avonds babysitten voor wat extra centjes en CAIRNSBOUND! Nu hopen op een beetje mooi weer op de Whitsundays, daar hebben we de driedaagse zeiltocht en momenteel is het weer erg bagger aan de Eastcoast op sommige plekken door een cycloon. Kan allemaal hier in Aussie, bosbranden in het zuiden, overstromingen in het oosten en een cycloon in het noorden. Wat een land! Ja ik ga terug naar Nederland maar een stukje van mij blijft hier en zal altijd hier blijven. Aussie heeft m’n hart gestolen maar dat hadden jullie vast al gemerkt in de verslagen.

Lieve mensen, ik vond jullie reacties allemaal ontzettend leuk en vond het fijn dat jullie zo betrokken waren. Echt! Deze drie weken zijn mijn vakantie en ik ga ook mijn internet zoveel mogelijk uitlaten. Ik hoop dat ik tijd vind om ondertussen wat te schrijven voor een blog maar ik beloof niets, in ieder geval niet na een week tenzij het weer echt bagger is maar dan is er ook niet veel om over te schrijven. Ja dat was een grapje want ik kan altijd veel schrijven. Mankement ofzo. Een blog komt er wel want dat hoort in het boek dat ik van al deze verslagen wil maken. En anders kun je het gewoon eens aan mij vragen. Ik ben keihard werkloos dus tijd genoeg voor koffie/wijntjes en foto’s delen. Als iemand nog een baantje voor me weet, in welke sector dan ook, laat het me weten .. Goeeeed. Ik houd gewoon mijn Aussie nummer die ik al had, aangezien Fiona en Mike vergeten waren mijn abonnement op te zeggen dus kon ik het net zo goed nog gebruiken, wat voor mij weer gunstig is! Verder heb ik niet veel te delen. Het is genoeg zo denk ik!

Oh en ik heb een pakket van drie lieve meisjes gekregen vanuit het koude -in Aussietermen- maar zonnige Nederland: YUMMY! Gewoon paprikachips, paaseitjes van de Plus, drop en nog veel meer. En dan afvragen hoe het toch komt dat ik meer aankom hier .. ich weiss es nicht! Wirklich. Ja genoeg gezwam, ik stop!

Heel erg bedankt allemaal én ik zie jullie heel snel! -als alles gaat zoals gepland-

Heaps of love,
Renate.