Dáaag Sinterklaasje! Dag! Dag!

Hallo lieve mensen in het oh zo koude Nederland!

December, jullie zijn je volop aan het voorbereiden op het St. Nicolaasfeest, suprises en pakjes en ik mis die lieve goede Sint, ik denk dat ie straal voorbij vaart aan Aussieland namelijk. Daarintegen heb ik van het weekend met ruim 30 graden in de Blue Mountains vertoeft en heb geen enkel besef dat het bijna Kerst is of überhaupt December. Dat is de rede dat ik elke dag verplicht kerstmuziek moet luisteren van mezelf. Geen zware straf, want ik vind het heerlijk eigenlijk! Goed ik kan hier nu op doorgaan maar dan raak ik de draad volledig kwijt, heb veel te vertellen dus bereid je vast voor!

Zaterdag moest ik rond 10 uur boven zijn om nog met de laatste dingen te helpen zodat we om 11 uur konden vertrekken. Dat werd uiteindelijk 12 uur natuurlijk! Ach dat kent iedereen wel! Ik was blij dat ik in de Golf kon stappen toen we hadden getankt, uit de pre-vakantiestress. Fiona was nog wel een beetje bezorgd en vroeg nog wel 3x of ik het wel echt zag zitten. Ik overblufte mezelf en zei vol zelfvertrouwen dat ik het helemaal zag zitten maar was stiekem wel een pietsie beetje zenuwachtig. Mike had het adres ingevoerd en we zouden wel contacten onderweg. 3,5 uur gaf de TOMTOM aan. Ik bedacht dat ik vanaf Ermelo dan wel bovenin Frankrijk kon zitten na 3,5 uur. Bizar, dat zou ik normaal nooit alleen doen. Toen ik eenmaal uit Sydney was werd het makkelijker en van de zenuwen was weinig over. De reis liep voorspoedig en toen Mike belde dat ze in 'Berry' waren, kwam ik daar ook net binnen rijden! Perfect. Daar lunchte we en vervolgde onze rit. We waren ondertussen al 3u verder en moesten nog een uur, langer dan de TOMTOM zei in eerste instantie. Het was dan ook erg druk en op de 'freeway' heb je stukken waar je 110 mag maar meestal is het 90 of 100. Niet leuk! Berry was een ontzettend leuk stadje, voor mijn gevoel echt Australisch en er ging echt een stroom van adrenaline door me heen. YAY, ik was eindelijk in een ander deel van Australië en het was zo anders dan de stad. Sydney is mooi maar deze kleine plaatsjes en de omgeving was zoveel wijdser en zo mooi! Ik genoot van de rit. De omgeving was erg groen en heuvelachtig. Je zou het kunnen vergelijken met Frankrijk, alleen is Frankrijk dan het 'Madurodam' van dit gedeelte van Australië. Ik voelde me helemaal in m'n element toen de radio van Sydney ging kraken, ik op zoek ging naar andere zenders en bij wat country muziek kwam. Toen ik daarbij ook nog de gele ruit bordjes zag met een kangaroo en een wombat in het midden en 15km onder dit bordje, voelde ik me helemaal in Aussie! Het voelde ook heel vreemd. Daar reed ik dan, alleen in het midden of eigenlijk in het zuiden van Australia. Soms voelt het zo als een droom, zo onwerkelijk, nog steeds na drie maanden. Uiteindelijk kwam ik om 5 uur aan bij het huis aan Surfers Avenue. Het was een warme dag geweest en ik was toch wel een beetje moe. Met m'n muziek ben ik lekker langs het strand gaan lopen, dat was aan de andere kant van de straat, ontzettend dichtbij! Muziekje mee en lopen maar. Heerlijk langs het strand, ik heb m'n hart verloren aan het strand. Gelukkig heb ik thuis Strand Horst. Lucky me, dat is zeker wel bijna net zo mooi als hier. Dit strand was ontzettend 'verlaten' en het was groter dan Balmoral, uitgestrekter. Er liepen wel wat mensen hoor maar allemaal op grote afstand van mij vandaan. Heerlijk uitwaaien. De familie had wat 'probleempjes' onderweg (lees: poepluiers en overgeven) dus na een half uur kwamen ook zij aan. Het huis was van binnen ontzettend groot en ruim maar ook echt smerig. Dat was een tegenvaller na een dag reizen in de hitte. Kinderen huilen en Fiona wilde het liefst de volgende dag naar huis. Ik zag het helemaal zitten. NOT! Goed ik ben heel flexibel dus ik liet het maar over me heen komen. Ik maakte eten voor de jongens zodat zij konden gaan slapen. Na ons avondeten besloten we te blijven en de volgende dag wat schoon te maken zodat het wat leefbaarder werd. Er waren geen schone lakens etc en de keuken was echt pikkerig en smerig. Heel slecht! Ze hadden het gehuurd van een moeder van een neef van Mike, nog soort van familie ook dus lastig lastig! Zondag gingen we naar het strand, ik moest mijn kerk helaas missen. Ik had geen idee wat ze van me verwachtte maar 's middags kon ik lekker doen wat ik wilde dus dat was fijn. Ik heb lekker een boek gelezen op de veranda nadat ik geprobeerd had in de Surf te 'zwemmen'. Het was dus totaal geen strand als Balmoral maar een Surf. Het was een rustige Surf though. Voor mij als onervaren Nederlander met golven, was het prima. Een paar keer probeerde ik een golf te pakken nadat Fiona had uitgelegd hoe het moest. Het lukte ook nog, het ging ook een keer goed mis en dan zijn golven best sterk. In de golven duiken is ook nog een kunst maar wel leuk om te doen. Oefening baart kunst dacht ik, ik hoopte dat ik dat nog een paar keer kon doen hier. Dit was al niet al te makkelijk dus ik ben zeer benieuwd naar mijn eerste surflessen. Nog geen idee wanneer ik die ga doen maar dat komt wel! Zal wel lachen, gieren, brullen worden voor de mensen op het strand en de leraar. Daar kan ik wel tegen! Het lijkt overigens ontzettend makkelijk vanaf het strand.

Maandag ging het gezin naar het zwembad. Ik besloot niet mee te gaan en nam de auto om wat rond te rijden. Uiteindelijk kwam ik in Milton. Toen ik binnen kwam rijden zag het er echt typisch uit. Oude, koddige huisjes en winkeltjes. Mannen met baarden voor een plaatselijke coffeeshop. Ik wilde veel foto's maken maar op één of andere manier voelde dat niet echt fijn. Ik had echt het gevoel alsof iedereen naar me zat te kijken: 'toerist!' Uiteindelijk viel dat wel mee denk ik. Na wat rond te hebben gelopen, ging ik de krakende deur door van de plaatselijke coffeeshop, bestelde een 'cap' -cappucino- en een 'toastie'. Het betalen met mijn pinpas ging echter niet door. Ik was even bang dat ik 20km verderop moest rijden voor een bank maar gelukkig er was een automaat een paar meter verderop. Overal om me heen hoorde ik de beroemde woorden en zinnen: 'Hi mate, how're you doing?' 'Alrighty' en allerlei van dat soortige afkortingen. Heerlijk, echt een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Helemaal in m'n element. Uitzicht vanaf daar was prachtig, wijds en groen! 'Brickies' -bouwvakkers- die koffie kwamen halen met ontzettend Aussie uiterlijk, baarden, lang haar in staart en dat accent. Oh ik houd van dit accent! Hayley zei gisteren dat sommige woorden die ik zeg ook Aussie klinken en dat doe ik niet eens expres, jippie! Vervolgens kwam ik de familie 'toevallig' tegen in Milton waardoor ik me ineens minder toerist voelde. We lunchte ergens en liepen wat door de straat. Daarna besloot ik nog door te rijden naar een ander plaatsje, zo groot was Milton niet. Ulladulla. Dit was niet zo koddig als Milton maar wel leuk om even geweest te zijn. Na wat winkels te hebben gezien reed ik terug naar Surfers Avenue waar ik de familie op het strand vond. Daar deden we wat spelletjes en daarna het normale avondritueel met de jongens. We zouden de volgende dag weer teruggaan naar huis want de weersvoorspellingen zagen er niet positief uit helaas. De woensdag zouden ze naar begrafenis gaan dus we moesten toch terug. Ik keek al uit naar mijn ritje terug. Ik houd van autorijden. De terugtocht ging ook heel voorspoedig. De TOMTOM stuurde me nog langs een ander stuk, de toeristische route denk ik. Toch lief van hem, hij denkt echt mee. Zo kwam ik niet door 'Berry' en kon ik helaas geen foto's maken maar zag ik wel een paar mooie wijngaarden, nog meer gele bordjes met kangaroos en reed ik midden door de bossen op bochtige wegen. Dit was typisch Australisch hoorde ik afgelopen weekend, dus eigenlijk was dit nóg beter! Ik vond ook nog een Christelijke radiozender met een bijbeltekst na iedere keer dat het nieuws werd voorgelezen. Eigenlijk een soort Xnoizz, dit vond ik wel geniaal eigenlijk! Jammer dat het alleen voor de Southcoast is ..

Woensdag had ik een lange dag van half 8 's ochtends tot half 10 's avonds gewerkt, vanwege de begrafenis. Daarentegen mocht ik donderdag lekker uitslapen en hoefde ik alleen te werken van 1130 tot 3 uur, dat was omdat ik aangeboden had om de boodschappen te doen. Ik weet dat Mike daar een hekel aan heeft en ik mag Mike nou eenmaal, daarbij had ik ook geen plannen dus no probs. Het was erg warm ondertussen, ruim 30 graden. De buren hier zijn voor twee maanden op pad naar Europa, waar ook anders .. dus wij mogen gebruik maken van hun zwembad. De familie vroeg of ik ook mee ging en met die hitte leek me dat wel een goed plan. Onvoorstelbaar dat het op dit moment bij jullie sneeuwt. Vrijdag mocht ik ook vanaf 10 uur vrij wat enorm goed uitkwam, want ik ging naar de Blue Mountains!!

Laura en Chris kwamen me ophalen, vervolgens reden we langs Tom en met z'n vieren vervolgde we een 1,5 uur durende rit naar de Blue Mountains. De kerkmensen waar ik dit weekend mee weg ging hebben echt een super muzieksmaak! De hele weg hebben ze me allerlei (alternatieve) Aussiemuziek laten luisteren! Alrighty! We kwamen aan in Leura, een klein koddig plaatsje in de Blue Mountains. Ik was weer verliefd. Alle stadjes, plaatsjes hebben hetzelfde principe. Langs de kant van een -meestal- drukke weg staan geparkeerde auto's altijd met hun neuzen in de richting van het verkeer en daarlangs staan de winkels. Niets winkelstraat of plein waar geen auto's mogen komen zoals wij dat vaak hebben. Er is bij mij weten éen plein in Sydney centrum met een pleintje en warenhuizen, voor de rest allemaal drukke verkeerstraten met aan weerskanten winkels! We besloten te lunchen, al wilden we liever in de auto blijven mét AIRCO! Klap toen we buiten kwamen, het was denk ik wel rond de 35 graden. Erg warm dus. We hadden een heerlijke lunch, haalde de sleutel van het huisje. Besloten de boodschappen 'eventjes' te doen na het bezoeken van een 'lollyshop', een snoepwinkel dus. Daar zag ik voor het eerst Nederlands snoep én drop, vooral drop. Ik was helemaal in m'n element en besloot een rol drop te kopen, zoute drop. Ik vroeg hen of ze het ook wilde proberen. Ik heb nog nooit zulke vieze gezichten gezien. Echt dat was het zo waard. Tom haalde het gelijk uit z'n mond, Chris en Laura durfde dat niet direct maar uiteindelijk hebben ze het allemaal in de prullenbak gegooid. Dit waren echt dodelijke snoepjes zeiden ze. Ik moest erg lachen terwijl zij zich schuldig voelde over het dropje dat weggegooid werd. Dat maakte mij niet uit, hun hoofden waren goud waard. Als je dus ooit nog een buitenlander tegenkomt, geef een dropje! Het hele weekend werd er gesproken over de 'dutch killing lolly's'. Boodschappen doen duurde ook langer dan gepland maar uiteindelijk gelukt. Nu ik hen had gevoerd met drop moest ik hun 'vegemite' proberen. Dat werd dus ook gekocht. Ik was erg nieuwsgierig, het moest zouter zijn dan drop dus ik zou het wel lekker vinden maar dit smeer je op je boterham. Ik kon me de combinatie van drop en brood niet helemaal voorstellen maar goed, zij de drop, ik de vegemite.

We reden richting het huisje en het zag er zo leuk uit. Ook al! Alles was gewoon leuk, koddig en schattig! Nog steeds bloedjeheet dus we zijn rustig gaan zitten nadat we de kamers hadden verdeeld en hebben '500' gespeeld, een kaartspel. Geen idee hoe je dat in het Nederlands noemt, ze legde het uit met alle andere benamingen voor schoppen, ruiten etc maar ik ken ze nu en na drie/vier potjes kwam in ook nog in een winnend team en herkende ik alles weer. Dat hebben we tot uur of 10 gespeeld, ontzettend goed om elkaar in een ontspannen manier te leren kennen. Ik was wel beetje nerveus voor ik ging want ik kende die mensen natuurlijk allemaal maar half/half maar met zo'n spelletje gaat het allemaal heel makkelijk. Rond half 10 maar snel de pasta gekookt, je hebt ook totaal geen honger als je fanatiek spelletjes speelt. Daarna nog scrabble, in het engels natuurlijk en ja hoor deze Nederlandse meid heeft zeker niet verloren maar had maar 10 punten minder dan de winnaar. Jaa, ik ben fanatiek. Jaa ik houd van winnen. Jaa, ik ben een echte 'van den Berg' wat dat betreft. We bleven in de spelletjes en deden nog monopoly, the Lord of the Rings versie. Erg leuk en gezellig. Daarna kwamen de andere vier weekendgenootjes binnen. Lekker druk gelijk. Ook een paar van hen waren de Sjaak en proefde een dropje maar ook hun gezicht was goud waard. Geniaal. Hophop de prullenbak in. Ze bleven maar praten over de vreemde zwarte maar vooral vieze 'lolly's'!

We besloten dat we zaterdag zouden uitslapen. Dat deden we dus ook! Rond een uur of half 11 zaten we met z'n allen aan het ontbijt, eindelijk had ik mijn yoghurt met muesli in plaats van de melk met muesli én natuurlijk kreeg ik mijn 'toastie' met vegemite. Laura was erg lief en deed niet teveel op mijn toast wat ik later erg apprecieerden. Het is niet vies maar heel zout, één deel was wat dikker belegd en ik denk dat ik bijna hetzelfde gezicht trok als zij deden bij de drop máaaar ik heb het gewoon opgegeten. Wat ik al zei het is niet vies maar ik heb toch voorkeur aan iets zoets op m'n brood in de morgen, misschien zelfs liever peanutbutter, dat zegt genoeg. Daarna gingen we voor een 'bushwalk'. We liepen zo'n 500 meter van ons huisje af en kwamen bij een prachtig punt. Echt gigantisch blauw, vandaar de Blue Mountains. Dat komt door de eucalyptus, als ik me goed heb laten informeren. Hoe het verder zit .. keine ahnung! We besloten naar de stepping stones en de watervallen te lopen, die we van daaruit niet goed konden zien. We moesten een aantal trappen naar beneden en ik keek al uit naar de terugweg omhoog. Al wist ik nog niet dat deze trappen niet het ergste waren. De temperatuur was ondertussen gestegen naar zo'n 34 graden. Bij de stepping stones besloten de meiden terug te gaan. De jongens gingen verder naar beneden en ik besloot mee te gaan. Ik was hier immers maar eenmaal. We vervolgde onze 'bushwalk' zonder water en hoed. Ja en dan denk je met Aussies te gaan. Niet echt goed voorbereid. Deze trappen waren nog ietsje steiler. Jordan die boven me liep bleef maar roepen dat ie op m'n hoofd kon stappen als ie één stap naar voren deed, dat geeft iets aan van hoe steil het was. Verder liep ik voorop en dat vonden de mannen maar wat grappig want dan was ik er sowieso geweest als zij vielen. De traptreden waren ook nog eens heel smal namelijk. Goed de sfeer zat er goed in en toen we beneden kwamen en omhoog keken naar de waterval met daarachter een helderblauwe lucht en stralende zon ontsnapte er nog een paar 'oohs' en 'aahs' van ons. Zo ontzettend mooi! Ik vind het dan moeilijk te bevatten dat mensen geloven dat dit door een oerknal is ontstaan. Het volgende pijnlijke punt van onze matige voorbereiding kwam bij de kleinere watervallen daaronder, we hadden ook onze zwemkleding niet aan hadden. Het was echt verfrissend bij de waterval maar onder de waterval zou nog beter geweest zijn. Toen voelde ik me dus echt meisje want één van de jongens, Chris -ik noem hem GGGGGristopher want ik ben 'dutch'- trok z'n shirt uit en hoppa kon eronder. We bleven zo'n half uur beneden hangen, over rotsen klauteren enzo .. ja ik was met mannen, voordat we onze tocht naar boven begonnen. We besloten van schaduw naar schaduw te 'rennen'. De passerende mensen werden begroet of bedankt door mijn Aussievrienden met 'cheers mate', 'hi mate, how're you?', wat werd beantwoord door een 'no worries' meestal en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht. Ik denk dat de temperatuur nog zo'n 5 graden was gestegen of dat leek zo. Zwaar ademend en behoorlijk bezweet kwamen we na een half uur boven aan. Dat was toch goed want de bordjes gaven aan dat het zo'n uur zou duren terug, we besloten dat het uur vast voor Aziaten was. Onderweg kwamen we nog een paar Indische mensen tegen, die een foto namen voor een boom die langs de weg stond. Onvoorstelbaar, 100m verderop een prachtig uitzicht en zij nemen een foto met een boom. Na een douche belanden we aan de tafel met kaartspelletjes. Dit keer Emperor and scum, ik kan met trots vertellen dat ook ik de Emperor ben geweest. Dit spelletje kende ik uiteindelijk ook weer. Weer fanatiek, ja blabla. Nicolle maakte lunch met kip en aardappeltjes enzo maar was pas klaar rond 4 uur. Late lunch dus. We zouden na de lunch nog naar een meertje gaan ergens in een bos, 45min rijden van het huisje vandaan, vanwege de hitte. Het was behoorlijk afgekoeld en voor we aankwamen bij het meertje na een ruig stukje natuur door te zijn komen met de twee auto's was het 6 uur. Superleuk trouwens. Ik wil hier graag nog een Land Rover, Land Cruiser of Range Rover rijden of zo'n Aussie auto van Nick&Alex van Mc Cleods Daughters. Dat is pas écht! Het water van het meertje was freeeeeezing koud maar het was wel echt heel gaaf, midden in de bossen, helemaal afgelegen. Genoeg mensen kwamen er vandaan lopen dus geheel onbekend was het niet. Na een uur waren de jongens uitgespeeld met de rotsen en slingers en gingen we naar Katoomba waar we pizza besloten te halen. De meiden bleven in de auto omdat het koud was maar ik niet. Haha sorry, maar ik wil graag wat zien en met mannen optrekken is vaak makkelijker, al zijn deze meiden heel lief hoor, misschien moet ik toch ingaan op de-door-heel-Australia-reizende mannen van Gumtree. Okay, now i'm pulling your leg! 'Only joking' zou Will zeggen. 'Only joking nata''. Grapje dus. Ja een slechte. Pizza dus. Ik nam net als de jongens een pizza met vlees, ik ben in Aussie hoor en ik houd van vlees. Nadat we de pizza hadden genuttigd in ons huisje volgde 'balderdash', een engels spelletje. Van 'onbekende' Engelse woorden moesten we de betekenis raden, van personen vertellen waarom ze beroemd waren of de betekenis van een afkorting. Lachen, gieren, brullen dus. De hele kamer leeft z'n hele leven in Aussie en kennen deze woorden en afkortingen niet en dan was daar het Nederlandse meisje. Ik scoorde met mijn meest creatieve uitspattingen toch 3 punten én ik ga niet vertellen wat de winnaar had. Dat weet ik niet meer, verbannen maar ik ben Nederlands. Het spel zorgde voor veel lachsalvo's. Het was echt grappig!
De volgende dag werd weer uitslapen, zelfde als de dag daarvoor. Nu zouden we de Three Sisters bekijken na een ontbijt met 'bacon and egg'. Hmm. Het uitzicht vanaf 'Echopoint' was echt geweldig mooi en wijds! Het jammere van dit punt was dat het zo toeristisch is. Overal groepen die aankomen etc. Het punt waar we de dag daarvoor waren was meer 'besloten' zeg maar. Ze wilden me eigenlijk meenemen in een trein, wat heel erg gaaf moest zijn maar die was gesloten helaas. We liepen naar de eerste zus, die Jordan 'Gertrude' noemde. Dit zegt wikipedia: 'Their names are Meehni (922 m), Wimlah (918 m), and Gunnedoo (906 m).' Mijn voorkeur is Gertrude. Eerst wilde we nog verder naar beneden gaan, weer met de mannen, maar besloten het toch niet te doen. Mensen moesten we op tijd terug zijn voor een Bijbelstudie en het werd weer warmer. Dit keer zouden we in plaats van een douche, 1,5 uur in de auto moeten zitten, dus dat was geen optie. Het was echt enorm mooi! Een kleine wandeling dit keer en eigenlijk vond ik dat best balen. Ik had graag nog een dag lopend doorgebracht tussen de bergen. -met een douche daarna, begrijp me goed- Het zijn in de natuur is echt genieten, eigenlijk wist ik niet dat ik zo iemand was! Zelfs de 'bugs' schrikken me niet meer zo af én dat is echt zo! Behalve de spin die je ziet op de foto die op het huis zat aan de Southcoast, die was trouwens net zo 'massive' als de spin in de kamer van de jongens voor een paar weken terug. Goed, we reden terug naar Mosman en daar lunchte ik met Chris, Laura en Tom. Thuis had ik mijn welvertrouwde, nu echt nodige, zondag 'nap', daarna liep ik nog een stuk langs het strand, douchen en op naar de kerk. Dat was echt heel fijn om weer in de kerk te zijn. Voelde gelijk weer vertrouwd, dat had ik gemist. We zongen zelfs kerstliederen, hoe goed kan een kerkdienst zijn! Ze beginnen hier met kerstliederen te zingen vanaf December, ook de preken van de komende vier weken zijn gericht op het Kerstverhaal. Pretty similar. Het kerstgevoel begint dan wel een beetje te komen. Het grappige is trouwens dat ze hier beweren dat kerst in de zomer veel beter is en meer écht kerst maar alle kerstkaarten zijn met sneeuwpoppen, rendieren in de sneeuw en kerstbomen met sneeuw. Alrighty! Zondag heb ik me ook opgegeven voor kerstkoor van St. Clements met allerlei leeftijden, ook jeugd. We zingen de 22e van december op het strand om 7.45pm, voor de geïnteresseerden .. hihi, neem je zwembroek mee zodat je 's middags kunt zwemmen, het gaat een hete zomer worden!

Na de dienst ging ik met Hayley mee naar huis om daar lekker te koken en bij te kletsen! Dat was erg geslaagd! Het weekend goed afgesloten, ik kon er weer tegenaan! Ik las laatst een artikel over mensen op internet, dat iedereen z'n leven zo positief mogelijk neerzet en alles ophemelt op Facebook en andere sociale netwerken. Nu wil ik toch graag eerlijk zijn, in de afgelopen weken, vooral voor m'n vakanties, heb ik best last van een beetje heimwee. Niet 'ik wil nu naar huis heimwee' maar gewoon het gemis van vertrouwde vrienden en familie om je heen. Fiona is mijn 'baas' maar ook m'n 'familie'. Vreemde combinatie, wat soms voor enige verwarring zorgt en irritatie. Ik klaag niet maar ik geef even aan dat het soms lastig is bij vreemden te wonen. Ik denk dat zes maanden Au Pair zijn meer dan zat is. Ze zijn verder ontzettend lief voor me en daarbij wordt ook mijn sociale netwerk hier met de dag groter. Afgelopen weken heb ik alweer twee blinddates erop zitten met een Duits meisje en een Nederlands meisje. Met beiden klikte het goed dus dat is leuk! Weer meer mogelijkheden voor avonden, weekendtripjes en misschien zelfs reizen wat dan zo ineens weer op je pad komt! Ik noem het blinddates, min of meer is dat het namelijk wel. Je ontmoet iemand die je nog nooit hebt gezien, alleen heb ik dat hier in meeste gevallen met meiden gehad. Eigenlijk begin ik er steeds meer aan te wennen en vind ik het niet echt meer spannend. Als het niet klikt, nou dan spreek je elkaar niet meer, punt! M'n werkweek is weer begonnen. Maandagochtend hadden de jongens geen oog voor hun mam toen we hun wakker maakte en kreeg ik gelijk een paar knuffels. Dat voelt echt heel goed! En daar liep ik dan vanmiddag met de 'pram' -buggy- en m'n iPhone door Mosman. Glimlachend aangekeken door andere moeders met buggy's of zwangere vrouwen. Volgende keer plak ik dus een sticker met 'AU PAIR' op m'n hoofd. Het was wel leuk dat ik een paar uurtjes met Sophie mocht doorbrengen, het is zo'n lief meisje. Mijn lieve broertje is ook weer thuis hoorde ik en daar ben ik heel dankbaar voor. Zorg goed voor hem allemaal, zodat ik hem weer een dikke knuffel kan geven als ik terugkom!

Dit weekend hadden we het in de Blue Mountains over dromen op gegeven moment én over drop én over links rijden én over Europa etc. etc. maar ook over dromen. Dromen in een andere taal. Dat dit heel raar is. Ik had er nog nooit over nagedacht maar als ik hier droom over situaties uit Australie is het in het Engels en over Nederland in het Nederlands. Momenteel denk ik Engels en Nederlands door elkaar en naast elkaar. Als ik Nederlands spreek komen Engelse woorden soms eerder dan Nederlandse woorden en andersom net zo. Het is één grote warboel in mijn hoofd wat eigenlijk best grappig is, omschakelen is in ieder geval geen probleem meer. Ben benieuwd hoe dat in de toekomst gaat ..

Allemaal superbedankt voor de lieve reacties weer op afgelopen reisverslagen. Dat vind ik echt leuk! Oh en de vrouwen van de vrouwenvereniging die dit lezen, bedankt voor het lieve kaartje! Het is leuk om te merken dat mensen in NL aan je denken! Morgen met peeps van church naar het strand in mijn break. Donderdag naar een NLs winkeltje dichtbij wat Valeska, Nederlands meisje mij vandaag vertelde. Donderdagavond mijn laatste 'schoolavondje'. Ja het is bijna zomervakantie, nog twee weken ofzo! Bizar toch .. én morgen Sinterklaas, ik denk dat ik mijn chocoladeletter maar in de koelkast laat liggen en dat ik die 's avonds maar met mezelf op m'n bed ga eten om een soort van 'heerlijk sinterklaasavondje' te vieren. Beter is toch het idee van de peeps van the church: FISH&CHIPS op het strand. Dat wordt mijn Sinterklaas dit jaar! Dare to be different en alles is hier anders. Mooi anders! Genoeg weer voor vandaag!

Een genietende groet uit een warm Sydney,
Renate.